Na środkowej, najokazalszej ławce, z reguły  od południa po zmierzch, zasiadywał  przystojny Żyd. Bynajmniej nie dla odpoczynku, choć niewątpliwie  jego zajęcie było również źródłem przyjemności. Otóż ów Żyd sprzedawał pieniądze. Jego handele to znakomity ( już  od wtedy)  interes. 
Prosperował świetnie, zawsze uprzejmy i uśmiechnięty,  mimo, że nieraz pejsy ociekały mu potem utrudzenia wobec napierającej kolejki klientów;  nie tylko katolickich Wenecjan, Włochów( których obowiązywał trydencki zakaz).
 W znacznej części klienci specjalnie po pożyczkę na procent przybywali  z Francji, gdzie Karol Wielki swoim zakazem sparaliżował usługi lichwiarskie na długie lata.
Tymczasem wenecki Żyd świadcząc lichwę dorobił się tytułu bankiera, a jego ławka na Rialto swoim włoskim imieniem zaszczyciła lichwiarskie instytucje.
Na miejscu ławki nie byłabym zadowolona...
Aktualnie   Rialto  w permanentnym remoncie, bez ławek...